Zespół falującej skóry kotów – co to jest?
Czym objawia się schorzenie?
Zespół falującej skóry kotów to przede wszystkim właśnie epizody falowania kociej sierści. Skóra na grzbiecie oraz w okolicach ogona porusza się niezależnie od kocich ruchów, co jest bardzo dobrze zauważalne i niepokojące dla opiekuna. Jeśli takie epizody występują częściej, dochodzić może również do innego rodzaju zachowania czy objawów, które budzą niepokój właścicieli. Może to być nadmierne wylizywanie i wygryzanie sierści z okolicy, która poddawana jest falowaniu. Niekiedy koty w trakcie epizodów są nadmiernie pobudzone: mają najeżoną sierść, biegają podekscytowane, mają rozszerzone źrenice i mogą głośno wokalizować. W cięższych przypadkach dochodzi do ślinotoku i niekontrolowanego oddawania potrzeb.Co jest przyczyną?
Zespół falującej skóry znany jako Feline Hypersthesia Syndrome, czyli FHS, częściej jest obserwowany u kotów mieszkających w domach zimą, co może mieć związek z suchym powietrzem. Epizody występują częściej u kotów, które mieszkają same albo w parach. Pojawiają się zwykle między pierwszym a czwartym rokiem życia, rzadko u kotów młodszych.Nie do końca znane są przyczyny tego schorzenia. Obecnie wyróżnia się kilka elementów, które mogą mieć wpływ na jego pojawienie się. Są to zwykle:
- zaburzony okres socjalizacji pierwotnej,
- przeczulica skóry,
- alergie i pasożyty,
- intensywna wymiana sierści,
- wysoki poziom stresu u kota,
- nieprawidłowa dieta,
- zaburzenia neurologiczne, uszkodzenia i guzy mózgu,
- frustracja i nuda,
- wrażliwe usposobienie.
Warto wspomnieć, że zespół falującej skóry kota może pojawiać się w formie pojedynczych epizodów i nie zawsze stanowi powód do zmartwień. Jeśli kot tego rodzaju zachowaniem reaguje na dotyk w konkretnym miejscu albo jakiś bodziec zewnętrzny, wystarczy wyeliminować przyczynę, aby epizody przestały występować.
Zespół falującej skóry kotów – diagnostyka i leczenie
Na początek zalecane jest wykonanie niezbędnej diagnostyki. Obejmuje ona przede wszystkim gruntowne badania, do których zaliczają się morfologia z rozmazem, badanie moczu z osadem, badania zeskrobiny pod kątem chorób skórnych i pasożytów, badanie neurologiczne. Ważne jest, aby przeanalizować parametry tarczycy, której choroba może dawać podobne objawy. Niekiedy stosuje się od razu terapię przeciwpasożytniczą, zwłaszcza jeśli u zwierzęcia dawno nie była wykonywana.Po przebadaniu kota wprowadzane jest leczenie adekwatne do przyczyny choroby. Jeśli zwierzę jest okazuje się zdrowe, a niekiedy również na równi z leczeniem farmakologicznym stosowana jest terapia behawioralna. Obejmuje ona m.in. zmniejszenie poziomu stresu u kota, aktywizację zwierzęcia, rozładowanie nudy i frustracji; w użyciu są również adaptery i obroże z regulatorami nastroju.
Bardzo istotnym elementem terapii jest wprowadzenie właściwego żywienia, zwłaszcza jeśli zwierzę dotychczas nie jadło odpowiedniego pokarmu. Zaleca się, aby podawana mu była mokra karma dla kota zawierająca dużą ilość mięsa, mało wypełniaczy i sporo białka.