Dysplazja u psa – co to jest, dieta, leczenie

Dysplazja stawów u psa – co to jest?

Dysplazja stawu u psa to schorzenie, które polega na patologicznym rozwoju struktur stawowych. Może to być na przykład niedorozwój, ale również zwyczajne rozluźnienie w obrębie stawu. Najczęściej schorzenie to przekazywane jest w genach, z pokolenia na pokolenie. Co ważne, zwierzę mające gen dysplazji wcale nie musi zachorować, bo na rozwój choroby wpływają również czynniki zewnętrzne. Jakie? Przede wszystkim:

• przynależność do dużej rasy
• zbyt duża suplementacja wapniem przy stosowaniu karmy komercyjnej
• bardzo szybki wzrost szczeniąt
• brak suplementacji przy żywieniu domowym
• nadwaga albo otyłość na etapie rozwoju i wzrostu
• nadmierny wysiłek fizyczny u rosnących psów

Według badań najbardziej na dysplazję narażone są konkretne rasy psów. Dysplazja u labradora, sznaucera olbrzymiego, owczarka niemieckiego, amstaff czy doga jest częstsza niż u innych ras. Coraz częściej chorują też psy małych ras, m.in. spaniele czy mopsy. W przypadku tych psów należy wykonywać w wieku szczenięcym badania w kierunku dysplazji. Warto też dodać, że choć choroba może dotykać różnych stawów, to najczęściej diagnozowane jest zwyrodnienie stawu biodrowego u psa.

Sucha karma dla psów zagrożonych dysplazją

Szczenięta dużych i olbrzymich ras rosną nawet do ukończenia drugiego roku życia – w tym czasie kształtuje się ich kościec, co ma bezpośredni wpływ na stawy. W tym czasie stosowana powinna być sucha karma dla szczeniąt ras dużych, która zapewnia dostarczenie wszystkich niezbędnych składników odżywczych, w tym białka, ale też wapnia i fosforu w odpowiednich proporcjach.

Na etapie wzrostu, ale również w dorosłości psa pilnuj dopasowanych dawek żywieniowych. U psów otyłych i z nadwagą ryzyko wystąpienia dysplazji wzrasta nawet o 10%. Jeśli Twój pies ma zbyt dużą wagę, a dokuczają mu problemy z poruszaniem się, zgłoś się na wizytę do gabinetu weterynaryjnego. Jeśli pies nie wykazuje dolegliwości, zadbaj o to, aby zrzucił nadmierne kilogramy. Sucha karma dla psów z nadwagą to zwykle produkty typu light, czyli o obniżonej kaloryczności. Zapewni psu uczucie sytości, a jednocześnie nie będzie dostarczać zbyt wielu kalorii. Zazwyczaj zawiera też L-karnitynę, która wspiera spalanie tłuszczów. Pamiętaj, aby dopasować dawkę do potrzeb psa.

Dysplazja u psa a aktywność fizyczna

Na etapie wzrostu żadne szczenię nie powinno być obciążane nadmierną, zwłaszcza wymuszoną, aktywnością fizyczną, bez względu na to, czy dysplazja stawu biodrowego jest u niego warunkowana genetycznie. Ciągły, intensywny ruch w tym samym tempie po twardym podłożu, na przykład chodniku, jest jedną z gorszych rzeczy, którą można zrobić psu. Nie należy też pozwalać na intensywne i częste chodzenie po schodach oraz ograniczać bardzo długie okresy aktywności.

U psów, które mają nadwagę, nadmierna aktywność fizyczna nie jest zalecana w ogóle. Najpierw zadbaj o to, aby pies wrócił do prawidłowej wagi, a potem stopniowo wydłużaj spacery.

Dysplazja u psa – objawy

Objawy dysplazji u psa niekoniecznie od razu rzucają się w oczy laikowi. Jeśli jednak zauważysz, że Twój pies ma problemy z poruszaniem się, niezbędna jest wizyta w gabinecie weterynaryjnym. Do objawów wymienianych przez lekarzy weterynarii należą:

• ostrożne wstawanie i kładzenie się
• ostrożny chód
• niechęć do biegania
• charakterystyczny, sztywny chód
• problemy z poruszaniem po odpoczynku
• problemy ze wskakiwaniem na różne powierzchnie
• niechęć do kładzenia się na twardym
• odciążanie jednej łapy podczas siadania, kładzenia się

Dysplazja u psa – diagnostyka

Istnieje wiele różnych metod diagnostycznych, a niektóre z nich stosować można już u kilkutygodniowych szczeniąt. Najczęściej wykonywane są, w razie zgłoszenia właściciela zaniepokojonego nieprawidłowym poruszaniem się psa, badanie palpacyjne stwierdzające zakres ruchomości stawów, a także dokładny wywiad.

Podstawą diagnostyki jest też rentgenowskie badanie psa. Przygotowanie do niego leży po stronie opiekuna – zazwyczaj badanie RTG wykonywane jest w narkozie albo na tak zwanym głupim jasiu. Pies nie powinien przed nim spożywać posiłków przez 12 godzin, a na kilka godzin przed wizytą – pić wody. Wykluczenie dysplazji możliwe jest u psów około dwuletnich.

Dysplazja u psa – leczenie

W lekkich przypadkach dysplazji stosowane jest leczenie farmakologiczne połączone z odpowiednim żywieniem, suplementacją, a także rehabilitacją. W razie konieczności podaje się leki przeciwzapalne. Suplementacja przebiega z użyciem kwasu hialuronowego, glukozaminiy i chondroityny i stosowana jest w zastrzykach dostawowych albo w formie witamin i suplementów dla psów. Sucha karma dla psa powinna być dopasowana do potrzeb danego osobnika i nie powodować ryzyka nadwagi. Wskazana jest też umiarkowana aktywność fizyczna, np. pływanie czy niezbyt szybki bieg po miękkim, nie śliskim podłożu.

W przypadku poważniejszych stanów wprowadza się dodatkową, profesjonalną rehabilitację, która ma za zadanie polepszyć możliwości poruszania się zwierzęcia i skorygować postawę jego ciała. W takich przypadkach stosowana jest również karma weterynaryjna dla psa z dysplazją, która dostarcza niezbędnych składników wspierających zdrowie stawów. Tymczasowo stosowane mogą być też tabletki przeciwbólowe dla psa na stawy – tylko z przypisu lekarza.

W sytuacji, gdy dysplazja jest bardzo ciężka, niezbędna jest operacja stawu biodrowego. Jej forma dostosowywana jest do stanu psa. Najlepiej, aby przeprowadził ją lekarz weterynarii ze specjalnością chirurga ortopedy.