Czy trzeba odrobaczać kota?
Wydaje się, że kot mieszkający w mieście, w szczególności kot niewychodzący jest bezpieczniejszy, że czyha na niego mniej zagrożeń, a jeśli nie, to chociaż mamy nad nimi nieco większą kontrolę niż na wsi. Skąd takie przekonanie wśród właścicieli? Dobre pytanie. W praktyce nie ma znaczenia, czy nasz czworonożny przyjaciel przechadza się po okolicznych łąkach czy też spaceruje po balkonie, usilnie szukając sposobu na zabicie nudy – wiele zagrożeń pozostaje w jego przypadku co najmniej prawdopodobnych. Innych w prawdzie, niż w przypadku kolegi spoza miasta, to fakt, ale równie realnych.
Uwaga, groźne pasożyty! Chroń swojego kota
Zagrożenie pasożytami wewnętrznymi istnieje w obu tych przypadkach. Każdy kot, młody, w sile wieku czy u progu jesieni życia, przebywający w domu lub przechadzający się dworze własnymi ścieżkami, może się nimi zarazić. Oczywiście cechy indywidualne, takie jak wiek, stan zdrowia czy styl życia oraz inne, dotąd niewymienione, mają wpływ na stopień ryzyka.
Oczywiście, możemy opierać się na sile przekonań o wrodzonej odporności zwierząt na zarażenia pasożytami oraz na choroby z nich wynikające, przecież „kot żyjący w naturalnym środowisku nie był przez nikogo profilaktycznie odrobaczany”. Nie jest to jednak droga ani właściwa, ani tym bardziej bezpieczna dla czworonoga.
Wspomniana odporność naturalna rzeczywiście u kotów występuje, jednak jej indywidualny poziom zależy od różnych czynników oraz ich trudnych do jednoznacznego określenia interakcji. W dużej mierze związana jest ona z przeciwciałami, powstającymi po kontakcie z danym pasożytem. Nie posiadają jej jednak zwierzęta młode, które nie zdołały jeszcze wykształcić odpowiednich mechanizmów (okres tzw. luki immunologicznej). Znacznie mniejszą odporność wykazują również osobniki starsze: chore i podczas rekonwalescencji.
Sprawdź co przygotowaliśmy dla Twojego kota.
Zakażenia pasożytami – na co trzeba zwracać uwagę?
Zakażenia pasożytami dzieli się na dwa charakterystyczne rodzaje: pierwotne ostre oraz wtórne. Na wystąpienie pierwszych narażone są kocięta, drugich zaś przede wszystkim koty stare oraz kotki w ciąży i okresie karmienia.
O ile pierwsze z wymienionych mają bezpośredni związek ze stanem kotki-matki i życiem płodowym zwierząt lub wystąpieniem luki odpornościowej, o tyle robaczyce wtórne związane są z niewłaściwą higieną, pielęgnacją oraz błędami żywieniowymi. Odpowiedzialność za nie ponosi więc nie kto inny, jak opiekun czworonoga.
Nawracające inwazje pasożytów mogą skutkować obniżeniem odporności, spadkiem wydolności fizycznej, rozwojem stanów chorobowych oraz poważnych zaburzeń naturalnych funkcji ochronnych organizmu kota.
Na terenie Europy wyszczególnia się, w zależności od regionu i panujących w nich warunkach środowiskowych wiele robaków, które wywołują zarażenia u zwierząt domowych. Bytują one w obrębie jelit lub poza nimi. Do najważniejszych i najczęściej stwierdzanych u kotów gatunków pasożytów wewnętrznych zalicza się oficjalnie glisty (Toxocara spp.), kilka gatunków tasiemców, tęgoryjce, włosogłówki (Trichuris vulpis) oraz nicienie sercowe, podskórne oraz płucne.
Zwróć uwagę na te objawy u Twojego kota
- obecność robaków w kale lub wymiotach
- obecność krwi i śluzu w kale
- biegunki i wymioty
- zaburzenia łaknienia
- utrata masy ciała
- apatia
- pogorszenie kondycji okrywy włosowej i anemia
- występowanie problemów z oddychaniem, koci kaszel
Chroniąc swojego kota, chronisz siebie
Profilaktyczne zabiegi przeciwpasożytnicze stanowią ważny i niezbędny element opieki nad zwierzęciem, a jednocześnie istotny aspekt dbałości o własne bezpieczeństwo. Regularne, sumienne odrobaczanie kotów wychodzących i niewychodzących zapewnia im zwiększoną ochronę przed inwazjami pasożytów oraz wyraźnie ogranicza ryzyko wystąpienia negatywnych skutków ich bytowania w obrębie organizmu. Nie zapominajmy jednak, że odrobaczając kota dbamy nie tylko o niego, ale również o siebie.
Prowadzone w oparciu o indywidualny plan profilaktyki, regularne zabiegi odrobaczania kota pozwalają na zabezpieczenie go przez zarażeniem, ale i przed przeniesieniem pasożytów na inne zwierzęta, opiekuna oraz pozostałych, ludzkich członków rodziny.
Ma to szczególne znaczenie, ponieważ niektóre inwazyjne gatunki nicieni i tasiemców przyczyniają się do występowania poważnych chorób u ludzi. Ich najsilniejszy i najbardziej problematyczny przebieg odnotowywany jest u dzieci, dlatego profilaktyka zdrowia zwierzęcia, promocja prawidłowej higieny na co dzień oraz regularne dbanie o czystość przestrzeni życia zwierzęcia jest niezbędne.
Kocia kuweta – regularne czyszczenie ma olbrzymie znaczenie
Wspólna przestrzeń życia człowieka i zwierzęcia wymaga zachowania w czystości, nie tylko ze względów estetycznych, ale przede wszystkim bezpieczeństwa. Niesprzątane kocie odchody warunkują realne zagrożenie epidemiologiczne – to one są bowiem bezpośrednim, możliwym źródłem zarażenia formami zakaźnymi pasożytów.
Regularne czyszczenie i mycie kociej kuwety, stosowanie żwirku, który nie przykleja się do łap, a tym samym nie jest przez zwierzę roznoszony po domu oraz systematyczna dezynfekcja bliskiej powierzchni pozwoli zmniejszyć ryzyko zarażenia innych mieszkańców. Monitorowanie stanu zdrowia zwierzęcia oraz pilnowanie indywidualnego harmonogramu profilaktycznych zabiegów odrobaczania kota to podstawa codziennej walki z zagrożeniem.
Warto również pilnować na co dzień, by dzieci nie miały jednak bezpośredniego dostępu do zawartości kociej toalety. Ich nieświadoma jakiegokolwiek ryzyka ciekawość świata, chęć beztroskiej zabawy i potrzeba uczestniczenia w życiu zwierzęcia bywa stanowi poważne utrudnienie w zachowaniu optymalnego poziomu higieny.
W trosce o siebie i najbliższych pamiętaj o:
- regularnym usuwaniu kocich odchodów
- prawidłowej formie ich utylizacji
- stosowaniu środków higieny osobistej
- systematycznym badaniu kału kota
- regularnej kontroli stanu zdrowia
- regularnym odrobaczaniu zwierzęcia
- odpowiedzialnym, zdrowym żywieniu kota
- pilnowaniu bezpieczeństwa zabaw dziecka
Profilaktyczne odrobaczanie kota – zalecenia specjalne a głos rozsądku
Odrobaczanie dorosłego kota dostosowanymi do jego indywidualnych potrzeb preparatami przeciwpasożytniczymi, pastami, tabletkami lub kroplami aktywnymi, przeprowadzane zawsze po wcześniejszej, weterynaryjnej kontroli jego stanu zdrowia, zalecane jest 4 razy w roku. Można spotkać się jednak z kontrowersyjnymi opiniami, że profilaktyczne odrobaczanie nie ma uzasadnienia, co więcej, może okazać się dla zdrowia zwierzęcia nie tak neutralne, jak twierdzą producenci i etykiety dedykowanych temu preparatów.
Tego głosu nie można oczywiście traktować, jak głosu rozsądku, ponieważ dostępne na rynku środki zwalczające pasożyty wewnętrzne są regularnie poddawane specjalistycznym badaniom, potwierdzającym ich bezpieczeństwo użycia w kontekście zdrowia zwierzęcia. Umiejętnie przeprowadzana kuracja odrobaczania to nieodłączny element dbania o kota oraz jego najbliższych.
W wyjątkowych przypadkach, takich jak niekontrolowane wyjścia lub bliski kontakt z małymi dziećmi, zwiększającymi ryzyko zarażeń w bezpośrednim środowisku zwierzęcia, wskazane jest częstsze od standardowo zalecanego podawanie środków przeciwko inwazji glist. Za poważny czynnik ryzyka uważane jest również świadome karmienie kota przez opiekuna dietą typu BARF lub RAW oraz samodzielne polowania, nad którymi niestety właściciel zwierzęcia nie ma kontroli.
Prawidłowy kalendarz odrobaczeń – słuchajmy specjalistów
Zalecana dawniej kuracja, oparta na 3 odrobaczeniach w ciągu roku, nie zapewnia kotom należytej ochrony i wymaga zmiany częstotliwości podawania preparatów przeciwpasożytniczych – nie co 4, a co 3 miesiące, również u kotów typowo domowych. Zapoznaj się z proponowanym poniżej schematem kuracji i omów go z lekarzem weterynarii, który opiekuje się Twoim kotem.
Kalendarz odrobaczeń
1. Pierwsza kuracja (zalecana) – w życiu płodowym (o ile kotka nie była odrobaczona przed kryciem)
2. Kolejne kuracje – ok. 3-5 tygodnia życia
3. Do 12 mies. życia – w cyklu comiesięcznym
4. Po 12 mies. życia – profilaktycznie co 3-4 miesiące
Pamiętaj, że najważniejszy w przypadku wszelkich działań, zarówno terapeutycznych, jak i profilaktycznych jest głos rozsądku. Na niego zaś składa się wiele źródeł: konsultacje weterynaryjne, regularne badania, indywidualna obserwacja zwierzęcia i ocena rzeczywistego ryzyka zarażenia.
Nie ma uzasadnienia fundowanie kotu istnego rollercoastera, podając środki przeciwpasożytnicze profilaktycznie co miesiąc, czy dwa. We wszystkim miejmy umiar i słuchajmy specjalistów, którzy nie tylko zaplanują prawidłowy harmonogram dawkowania preparatów oraz wybiorą najlepsze dla naszego zwierzęcia.
