Biegunka u psa – jak leczyć?

Biegunka u psa - charakterystyka

Ostra biegunka u psa to stan, który pojawia się nagle i równie nagle może zniknąć. Zazwyczaj stolce są wodniste, oddawane często. Jednocześnie może ona samoistnie się wygasić, jeśli przyczyna nie jest poważna. W przeciwnym wypadku pojawia się przewlekła biegunka u psa – trwająca dłużej aniżeli dwa dni. Do biegunki przewlekłej dochodzą takie objawy, jak obecność śluzu czy krwi, szybka utrata masy ciała, wymioty, osłabienie, wysoka temperatura.

Biegunka u dorosłego psa jest mniej groźna aniżeli u szczeniaka czy psa starszego – oczywiście o ile mówimy o psach zdrowych. Psy starsze i szczenięta poważniej przechodzą stany biegunkowe z uwagi na wiek, ale również słabszy organizm. O ile u dorosłego psa do momentu odwodnienia, jeśli pies nie pije, mija kilka do kilkunastu godzin, o tyle w przypadku szczeniąt stan ten następuje bardzo szybko i jest niezwykle groźny dla zdrowia i życia czworonoga. Podobnie sprawa ma się, jeśli chodzi o rozmiary czworonoga; biegunka u psa – yorka czy maltańczyka – a więc niewielkich rozmiarów szybciej prowadzi do wycieńczenia organizmu aniżeli u psa dużego.

Biegunka u psa – przyczyny

Najczęstszą przyczyną biegunki u psa są błędy dietetyczne, polegające na zbyt szybkiej zmianie karmy, podawaniu produktów, na które pies ma nietolerancję czy alergię czy zjedzenie przez czworonoga pokarmów nieświeżych, przyprawionych nieodpowiednio do ich potrzeb. Równocześnie biegunka ze współistniejącymi innymi objawami może być wynikiem zarażenia chorobą zakaźną; na większość poważniejszych (np. parwowirozę) psy są szczepione, pozostają jednak wirusy mniej zjadliwe, które mogą pojawiać się w otoczeniu.


Możliwe jest, że biegunka jako objaw – nie jest ona bowiem osobną chorobą – wskazuje na pojawienie się poważniejszych schorzeń, wymagających długotrwałego czy pilnego leczenia. Mowa przede wszystkim o schorzeniach okrężnicy, trzustki, wątroby, a także rozmaitych nowotworach.

Zdarza się, ze biegunka jest reakcją na podawane leki, np. przy leczeniu stałym. Wówczas lekarz weterynarii stwierdza, czy podawać preparaty wspomagające i hamujące ten objaw, czy też korzystniejsza będzie zmiana leczenia. Biegunka u psa po odrobaczeniu może być reakcją na podany preparat, ale również często jest efektem zarobaczenia. Z tego powodu warto przed podaniem preparatów odrobaczających wykonać badanie kału zebranego z trzech dni. Pozwoli ono zaobserwować pasożyty pod mikroskopem, a psu zdrowemu zaoszczędzi podawania zbędnych preparatów, które mogą negatywnie wpływać na układ pokarmowy wrażliwych psów. Dobranie odpowiedniego preparatu we właściwej dawce daje możliwość bezpiecznego pozbycia się konkretnych pasożytów.

Biegunka u psa – kiedy do weterynarza?

Dla wielu osób niezwykle stresująca jest każda biegunka u psa. Co robić – to pierwsze pytanie, które zadaje sobie właściciel. Zarówno pojedyncza biegunka, która nie mija samoistnie czy posiada współwystępujące inne objawy, jak również częste biegunki u psa powinny nas zaalarmować oraz zmusić do pilnej wizyty w gabinecie weterynaryjnym. Jeśli pies jest zdrowy i dorosły, czuje się dobrze, chętnie je i pije wodę, a dodatkowo ma biegunkę – możemy poczekać dobę i stwierdzić, czy stan ten samoistnie nie minie. Jeśli biegunki u psa zostały wcześniej zdiagnozowane, bo pojawiały się często w przeszłości, konieczne jest wdrożenie leczenia ustalonego w gabinecie weterynaryjnym.

Jeśli pies wymiotuje i ma biegunkę, pojawia się gorączka czy krwista biegunka, u psa zachodzi podejrzenia występowania poważnych chorób zakaźnych czy zatrucia organizmu. W takim przypadku wizyta w gabinecie weterynaryjnym powinna być jak najpilniejsza.

Biegunka u psa – domowe sposoby

Dostępne są działania, które mogą pomóc, gdy pojawi się biegunka u psa. Domowe sposoby obejmują przede wszystkim wdrożenie odpowiedniej, lekkostrawnej diety, opartej na delikatnym źródle białka (np. kurczaku, indyku czy króliku w przypadku psów uczulonych na drób) z dodatkiem rozgotowanego ryżu albo zalecenie głodówki. Powinno to pomóc w przypadku podrażnienia układu pokarmowego. Możliwe jest również podanie leków probiotycznych czy osłonowych, o ile zostały one zalecone przez lekarza weterynarii i mamy gwarancję, że biegunka jest wynikiem np. zbyt szybkiej zmiany diety. W innym przypadku lekarze weterynarii nie zalecają samodzielnego podawania leków przeciwbiegunkowych, jako że mogą one utrudniać dalszą diagnostykę w razie, gdyby biegunka nie przeszła.

Biegunka u psa - leczenie

Leczenie biegunki jest leczeniem objawowym, jako że ona sama jest jedynie objawem stanu chorobowego. Z tego powodu, przed podjęciem kroków w celu jej wygaszenia, wykonywany jest szereg badań, z dokładnym wywiadem z właścicielem zwierzęcia oraz badaniem klinicznym na czele. Dodatkowo wykonuje się m.in.:

• pomiary temperatury;
• badania obrazowe RTG i USG (zwłaszcza w przypadku podejrzenia nowotworów, utknięcia ciała obcego w układzie pokarmowym);
• morfologię krwi z biochemią (w celu oceny m.in. parametrów nerkowych, wątrobowych czy stanu ogólnego psa w razie biegunki z krwią);
• badanie kału (niezbędne w przypadku m.in. podejrzenia chorób wirusowych czy wykluczenia obecności pasożytów)
• badanie moczu (w celu oceny stanu nerek).

Oczywiście, dodatkowo mogą być wykonywane inne badania, adekwatne do stanu psa. Przykładowo, czarna biegunka u psa może być wskazaniem do przeprowadzenia kolonoskopii, jako że oznacza obecność krwi w kale. Biegunka z krwią u psa w połączeniu z innymi objawami, m.in. wymiotami, jest podstawą do wykonania badania z krwi w kierunku parwowirozy. Biegunka ze śluzem u psa może stanowić o rozszerzeniu badań krwi np. o panel trzustkowy.

Po przeprowadzeniu badań, w oczekiwaniu na ich wynik, podawane są leki przeciwbiegunkowe oraz – jeśli to konieczne – elektrolity w formie kroplówek. Następnie leczona jest ogólna przyczyna biegunek, a wraz z jej wyleczeniem zanika również ona sama jako objaw.